به آنان که با قلم، تباهی دهر را
به‌چشم جهانیان، پدیدار می‌کنند.
و این بند بندگی، و این بار فقر و جهل
به سر تا سر جهان، به‌هر صورتی که هست
نگون و گسسته باد!
«سرود بهار»، در اسفند ماه سال 1339، یعنی چند هفته‌ای بعد از کشته شدن «لومومبا» در هفته‌نام? «سپید و سیاه» به‌چاپ رسید. این شعر به همسر «پاتریس لومومبا» هدیه، و در تسلا و همدردی با او سروده شده و اولین اظهار همدردی و همدلی یک شاعر ایرانی در رابطه با مرگ این رهبر انقلابی آفریقایی است.
به بانوی سوگوار، که در ماتم شهید
بنالید و زان نوا، دل عالمی تپید
بهاران خجسته‌باد!
برای شنیدن این نمونه از آن سرود خاطره‌انگیز، کلیک کنید.
:جستجو